Μετά την Κίνα, το Πακιστάν και την Ινδία και το Ιράν επενδύει στην ελαιοκαλλιέργεια.
Το πρόγραμμα της κυβέρνησης είναι η επέκταση της σε 600 χιλιάδες εκτάρια σε 24 επαρχίες του Ιράν μέχρι το 2026 από τα 160.000 που είναι σήμερα, εκ των οποίων περίπου 80.000 εκτάρια είναι παραγωγικά. Μερικοί από τους νέους ελαιώνες έχουν μέγεθος από 3.000 – 20.000 στρέμματα. Οι επαρχίες που καλλιεργείται η ελιά είναι το Kerman και το Siraz στα νότια, το Golestan, Tarom, North khorasan στο βορρά και το Ilam στα ανατολικά. Ωστόσο, λόγω οριακών συνθηκών (άγονα εδάφη, υψηλές θερμοκρασίες, έλλειψη νερού και τεχνογνωσίας) η παραγωγικότητα είναι χαμηλή. Για την επίτευξη του στόχου η Ιρανική κυβέρνηση προσκαλεί εμπειρογνώμονες από τις ελαιοκομικές χώρες.
Μεταξύ αυτών και ο Κωνσταντίνος Χαρτζουλάκης, πρώην διευθυντής του Ινστιτούτου Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων, που επισκέφθηκε το Ιράν από 12-21/9/2016 και συμμετείχε σε ομάδα εργασίας για την αξιολόγηση περιοχών για ανάπτυξη της ελαιοκαλλιέργειας αλλά και βελτίωσης της παραγωγικότητας με εφαρμογή προγραμμάτων άρδευσης. Σύμφωνα με το Διευθυντή του προγράμματος ελαιοκομίας του Ιράν M. Ramezani οι κύριοι στόχοι της επέκτασης της ελαιοκαλλιέργειας είναι η αξιοποίηση και η διατήρηση των φυσικών πόρων (έδαφος και νερό) και η μείωση της εξάρτησης από την εισαγωγή φυτικών ελαίων, που αντιπροσωπεύει το 90% των εγχώριων αναγκών.
Στο Ιράν καλλιεργούνται κυρίως οι ντόπιες ποικιλίες Zard, Roghani και Mari και για τις υπερεντατικές φυτείες η ισπανική Αrbequina και η δική μας Κορωνέϊκη. Μετά το 2000 έχουν εισάγει ποικιλίες από την Ιταλία, Ελλάδα, Συρία και Ισπανία. Κάποιες έχουν αναπτυχθεί με επιτυχία, ιδιαίτερα η δική μας Κονσερβολιά. Η φύτευση ελαιοδέντρων συνεχίζει να είναι ανοδική, αφού επιδοτείται από την κυβέρνηση, αλλά και λόγω της πολύ υψηλής τιμής του ελαιολάδου 8-10 € (ανάλογα με την περιοχή παραγωγής), που παίρνει ο Ιρανός αγρότης σε σχέση με το μέσο εισόδημα στη χώρα.
Η σημερινή παραγωγή ελαιολάδου στο Ιράν φτάνει τους 6.500 τόνους ενώ η κατανάλωση ξεπερνά τους 18.000 τόνους ετησίως.